​

 

Tümörlerin içine özel kimyasal maddeler enjekte edilerek tahrip edilmesine "kimyasal ablasyon" denir ve bunun için en sık uygulanan yöntem alkol ablasyonudur. Alkol ablasyonunda, lokal anestezi altında ultrason ya da tomografi kılavuzluğunda tümörün içine ince bir iğne ile girilerek saf alkol enjekte edilir. Hücrelere giren alkol proteinlerin yapısını bozarak (denatürasyon) doku ölümüne (nekroz) neden olur.

Alkol ablasyonu ilk kez 1980 lerde tümörleri öldürmek amacıyla böbrek atardamarından uygulanmıştır. Daha sonra da paratiroid ve tiroid nodüllerinin tedavisinde direkt olarak nodüllerin içine enjeksiyon şeklinde kullanılmış ve başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Sonraki yıllarda ise alkol ablasyonu karaciğer kanserlerinde özellikle hepatoselüler kanser (HCC) adı verilen karaciğerin primer tümörlerinde başarıyla kullanılmıştır. Ancak radyofrekans ablasyonun karaciğerde yaygın olarak kullanılmasıyla bu alanda eski önemini kaybetmiştir. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alkol ablasyonu günümüzde tüm organlardaki kistik (içi sıvı) kitlelerde standart tedavi yöntemidir. Bunun için önce kiste bir iğne ile girilerek içindeki sıvı boşaltılır sonra da aynı iğneden kist içine alkol enjekte edilir. Böylece kist duvarı büzüştürülerek kistin tekrarlaması önlenir. Alkol ablasyonu özellikle tiroid bezindeki kistik ve yarı kistik lezyonlarda yaygın olarak kullanılmaktadır. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Alkol ablasyonu solid (katı) tümörlerin tedavisinde daha az olarak kullanılır. Ancak çok ince bir iğneyle yapılabilmesi ucuz ve tekrarlanabilir olması nedeniyle bir çok durumda hala önemli bir can simididir. Özellikle radyofrekans ve kriyoablasyon gibi diğer ablasyon yöntemlerinin yapılamadığı ya da yetersiz oldukları durumlarda alkol ablasyonu son derece yararlı olabilir.